ارزش درخت گردو بر کسی پوشیده نیست و هر درخت گردو را می توان به عنوان یک منبع درآمد در نظر گرفت زیرا قادر است 100 سال عمر کند و در طی این مدت میوه ایی مرغوب و خوش طعم را تولید کند که در بازار به قیمت بالا به فروش می رسد از طرفی به دلیل داشتن چوبی زیبا و بسیار مستحکم در صنایع چوب به خصوص ساخت مبلمان به کار گرفته می شود و با داشتن تاج گسترده سایه ایی مطلوب در تابستان ایجاد می کند.
درخت گردو جز درختان بلند قامت است و ارتفاع آن می تواند به 40-10 متر برسد از طرفی دارای ریشه های بسیار قوی است که می تواند به خوبی در خاک گسترش و توسعه پیدا کنند از همین رو اگر در حیاط خانه کاشته شود به خصوص اگر کوچک باشد فضای کافی برای رشد و نمو را نخواهد داشت.
از طرفی به دلیل اینکه ریشه های آن یک ترکیب سمی به نام ژوگلون تولید می کنند که ممکن است برای برخی از گیاهان سمی و مضر باشد بنابراین نمی توان این گیاهان را در کنار درخت گردو کاشت و یا باید به فواصل زیاد از یکدیگر کاشت که این امر شاید در حیاط خانه امکان پذیر نباشد.
درخت گردو علاوه بر داشتن خاصیت آلوپاتی یا دگرآسیبی که بر روی گیاهان مختلف دارد (بدین معنی که رشد گیاهان مختلف را در کنار خود را بر نمی تابد و با ترشح ماده سمی بر روی رشد آن ها اختلال ایجاد می کند) می تواند بر روی انسان نیز تاثیر منفی بگذارد و از نظر علمی ثابت شده است که ژوگلون ترشح شده از درخت گردو موجب اختلال در روند تنفس مانند ایجاد حس تنگی نفس یا خفگی می شود .
همچنین سبب سرگیجه و تهوع و در موارد حادتر سبب مسمویت نیز خواهد شد و حتی خوابیدن زیر سایه درختان بالغ گردو (به دلیل تولید مقادیر زیادی ژوگلون) به مدت طولانی موجب مسمویت های شدید و مرگ خواهد شد.
درخت گردو یک ترکیب شیمیایی با نام هیدروژگلون تولید می کند که این ترکیب در تمام اندام های آن یافت می شود این ترکیب به تنهایی بدون بو و بی ضرر است اما اگر در معرض ترکیبات موجود در خاک و هوا قرار بگیرد اکسید می شود و به یک ماده آللو شیمیایی سمی تبدیل می شود که به آن ژوگلون می گویند.
تمام ارقام مختلف گردو ژوگلون را ترشح می کنند اما رقم گردو سیاه بیشترین میزان از این ترکیب را ترشح می کند. و احتمال داده می شود که سمی ترین نقطه درخت گردو ی سیاه پای ریشه آن باشد در واقع محلی که برگ های خزان شده، پوست های تجزیه شده و ریشه ها قرار گرفته اند. غلظت ژوگلون در اندام هایی نظیر جوانه ها، ریشه ها و پوست بیشتر از سایر نقاط درخت گردو است لازم به ذکر است که غلظت ژوگلون نسبت به عمر گیاه و فصل متفاوت است.
چناچه قبلا در حیاط خانه تان درخت گردو را کاشت کرده اید اما نمی دانید که آیا این خاک حاوی ژوگلون است یا خیر، کافیست بخشی از این خاک را درون گلدانی ریخته و از بذور گیاهان حساس به ژوگلون نظیر گوجه فرنگی را انتخاب کنید به شرطی که این بذور از قوه نامیه خوبی برخوردار باشند سپس این بذور را درون گلدان بکارید چناچه شرایط بهینه برای رشد آن ها فراهم باشد ولی سبز نشوند نشان دهنده وجود ژوگلون درون خاک است.
چناچه حیاط خانه تان بزرگ است و دارای درختان قدیمی و متعدد گردو هستید بنابراین میزان ژوگلون در خاک حیاط افزایش یافته است که می توان به کمک چند راهکار میزان سمیت این ماده شیمیایی را در خاک گردو کاهش دهید که شامل:
گیاهان خانواده Solanaceae مانند فلفل، گوجه فرنگی و بادمجان به ژوگلون حساس هستند و وقتی تحت تاثیر این ترکیب سمی قرار بگیرند برگ هایی آن ها به سرعت زرد می شود و در نهایت منجر به مرگ آن ها می شود. از دیگر گیاهان حساس می توان به سیب زمینی، کلم، نرگس زرد، یاس بنفش، مارچوبه، توت فرنگی و غیره اشاره کرد حتی درختانی نظیر سیب و گلابی نیز به این ماده حساس هستند.
همه گیاهان به ژوگلون ترشح شده از درخت گردو حساس نیستند و به دلیل سازگاری و مقاومت که به این ماده دارند به راحتی می توان آن ها را در کنار درخت گردو کاشت کرد در صورتی که حیاط خانه تان فضای کافی برای کاشت گردو و این گیاهان سازگار را داشته باشد می توانید از کاشت این گیاهان سازگار در کنار درخت گردو بهره ببرید که این گیاهان شامل موارد زیر است:
گیاهان یک ساله مثل خربزه، ذرت، پیاز، لوبیا، کدو، هویج و چغندر
گل های زینتی مثل پامچال، همیشه بهار، گل بنفش و شمعدانی
انواع ارقام انگور
درختانی مثل افرا قندی، گیلاس سیاه، سنجد آمریکایی، بلوط قرمز و…
برچسب ها
ارسال دیدگاه
دیدگاه ها
آخرین مطالب
.png)
پربازدیدترین مطالب
گروه بندی